မ​နွေဦးရဲ့သတင်းစကား

ရှိန်း/People’s Spring

မနက် ၄ နာရီထိုးတာနဲ့ ဒေါင်းနီတပ်ဖွဲ့ကရဲဘော်တွေလှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်ကြပါပြီ။ တပ်ဖွဲ့ကရဲဘော်တိုင်းမနက်ဆိုရင် ပြေးချိန် တစ်နာရီခွဲ နဲ့ ကာယလေ့ကျင့်ခန်း(PT)နာရီဝက် စုစုပေါင်း ၁ နာရီခွဲလေ့ကျင့်ခန်းပုံမှန်လုပ်ကြပါတယ်။

ဒီအချိန်ဆိုမနွေဦးလည်း ထပြီးရဲဘော်တွေနည်းတူလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်လေ့ရှိပါတယ်။ သူမက ထောက်ပို့ရဲဘော်ဖြစ်ပြီး လာရောက်ကူညီပေးတဲ့သူမို့ ဒီလိုမနက်အစောကြီးထပြီးလေ့ကျင့် ခန်းမလုပ်လို့ရပေမယ့် သူမကတော့ တခြားရဲဘော်တွေနဲ့တန်းတူ​လေ့ကျင့်ခန်းပုံမှန်လုပ်ပါတယ်။

ဒီလိုတွေလုပ်နေ​ပေမယ့် မနွေဦးဟာ မသန်စွမ်းတယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ စစ်တပ်အာဏာသိမ်းတဲ့ ၂၀၂၁ကနေ ၂၀၂၅ခုနှစ်အထိ တော်လှန်ရေးမှာ နေ့ညမပြတ်ပါဝင်နေသူတဦးပါ။

မနွေဦးရဲ့ လက်တဖက်ကလည်းမွေးရာပါ လက်ချောင်းကလေးတွေမပါလာခဲ့ပါဘူး။

ဒါ့အပြင်ခြေထောက်တဖက်ဟာ မွေးရာပါ အရစ်ကလေးပါပြီး နာရီဝက်လောက်လမ်းလျှောက်တာနဲ့ ခြေထောက်ယောင်ပြီးကိုက်ခဲကာ တပတ်လောက်အထိဖျားတက်သူပါ။

“ငယ်ငယ်ကဆိုကျောင်းကနေအိမ်အပြန်တောင် အကိုတွေကကျောပိုးပြန်​ခေါ်ရတာ “လို့ မနွေဦးက​ပြောပါတယ်။

ခြေထောက်တဖက်ကအနည်းငယ်ထော့နဲ့ဖြစ်ပြီး ခြေတပေါင်ချိုးလမ်းလျှောက်ရသလို ဖင်တရွတ်တွန်းသွားခဲ့ရတာလို့ မနွေဦးကသူ့ရဲ့ငယ်ဘဝလမ်း​လျှောက်ရပုံကိုပြန်ပြောပြပါတယ်။

ဒီခြေထောက်ဒဏ်ရာဟာ တဘဝလုံးသူမကို ဒုက္ခအပေးဆုံးဝေဒနာဖြစ်ခဲ့တယ်လ်ို့မနွေဦးကဖွင့်ဟပါတယ်။ဒါပေမယ့် မတရားတာကိုရွံ့မုန်းသူမို့ စစ်တပ်အာ​ဏာသိမ်းတာကို​ ဖီဆန်တော်လှန်ဖို့ အတွက် အဲဒီ​ဝေဒနာ​တွေက မတားဆီနိုင်ပါဘူး။

ဒါ​ကြောင့်ဝေဒနာကြားကပဲဆေးတွေသောက်ပြီး စစ်အာဏာရှင်ဆန့်ကျင်ရေးသပိတ်တွေကို ပါဝင်ခဲ့ပါတယ်။.

ရှမ်းပြည်နယ်က လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးရဲ့တာဝန်ခံဖြစ်ခဲ့သူမနွေဦးဟာ စစ်တပ်အာဏာမသိမ်းခင်ကတည်းက နိုင်ငံရေးကိုစိတ်ပါဝင်စားသူဖြစ်ပါတယ်။

ဒီအချက်ကို စစ်ကောင်စီကလည်းမြန်မြန်ဆန်ဆန်ရိပ်မိခဲ့ပါတယ်။၂၀၂၁ဖေဖော်ဝါရီလ၅ရက်နေ့မှာ ပဲဆန္ဒပြလှစတင်ခဲ့တဲ့ မနွေဦးတို့မြို့မှာ ၁၂ ရက်နေ့မှာ အပြင်းထန်ဖြိုခွင်းဖမ်းဆီးတာခံနေရပါပြီ။

သပိတ်ခေါင်းဆောင်တွေကို​တော့ ပုဒ်မ ၅၀၅တပ်ပြီး ညဘက်တွေမှာနေအိမ်တွေကိုလိုက်ဖမ်းနေတာမို့ မနွေဦးလည်းရှောင်တိမ်းခဲ့ပါတယ်။

“ကျွန်မ အမေ့ဆန္ဒကိုမမေးဘူး။အမေသမီးဒီမှာဆက်နေလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ရန်ကုန်ကိုသွားမယ်။ဟိုမှာဆန္ဒဆက်ပြမယ်ဆိုပြီးထွက်လာခဲ့တာ”လို့မနွေဦးကပြောပါတယ်။

မိခင်ဖြစ်သူကဘယ်နှရက်ကြာမှာလဲလို့ပြန်မေးတာကို အလွန်ဆုံး ၂၁ ရက်လောက်ပေါ့လို့သာ​ဖြေခဲ့ပါတယ်။ဒီလိုနဲ့ ၂၀၂၁ ​ဖေ​ဖော်ဝါရီလမှာပဲ ​ပြည်သူလူထုအားနဲ့ နိုင်ကိုနိုင်မှာလို့ပြောပြီးထွက်လာခဲ့တာပါ။

“၂၁ ရက်လို့ ပြောပြီးထွက်လာခဲ့တဲ့ခရီးက အခု ၄ နှစ်ကျော်ပြီ ကျွန်မ အိမ်မပြန်နိုင်ခဲ့ဘူး”လို့မနွေဦးကပြောပါတယ်။

ရန်ကုန်မှာဆက် ဆန္ဒပြ​နေရင်းအဖမ်းအဆီးကြမ်းလာတော့ ၂၀၂၁ မေလမှာ​တော့ ကချင်လွတ်လပ်​ရေးတပ်မ​တော်- KIA နယ်မြေကို စစ်သင်တန်းတက်ဖို့ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

မနွေဦးရဲ့အသက်က ၃၈ နှစ်ရှိပါပြီ။စစ်သင်တန်းရောက်တော့ မိန်းကလေးလည်းဖြစ်၊မသန်စွမ်းလည်းဖြစ်နေတာမို့ အစပိုင်းမှာသင်တန်းပေးမတက်ခဲ့ပါဘူး။

မနွေဦးက စစ်သင်တန်းတက်ဖို့စိတ်အားထက်သန်လွန်းတာမို့ တပ်စခန်းနဲ့အဝေးမှာရှိတဲ့တောင်တလုံးကိုကျော်ပြီး ရေသွားချိုးခိုင်းပါတယ်။မမြင်ရတဲ့လျှိုထဲကိုထပ်ဆင်းရတာမို့ သာမန်ခြေထောက်ကောင်းတဲ့သူတောင်သွားရခက်ခဲတဲ့နေရာမျိုးပါ။လမ်းတဝက်မှာ အားလျော့ချင်စိတ်တွေပေါ်လာပေမယ့် စစ်အာဏာရှင်တော်လှန်ချင်စိတ်ကပဲအနိုင်ယူသွားပြီး ​ရောက်​အောင်သွားနိုင်ခဲ့တာမို့ အရည်

အချင်းစစ်တဲ့အဆင့် ​ကို​ကျော်ဖြတ်နိုင်ပြီး စစ်သင်တန်းတက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

“တော်လှန်စိတ်နဲ့ပဲရှင်သန်နေတာဖြစ်တဲ့အတွက် အရာအားလုံးကိုခက်ခဲပေမယ့်ကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့တယ်”လို့ မနွေဦးကပြောပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သင်တန်းမှာခြေထောက်ကဒဏ်​ကြောင့်နေမကောင်းဖြစ်ပြီး မှတ်မှတ်ရရ Drip-၁၅ လုံးချိတ်ခဲ့ရပါတယ်။နေမကောင်းရာကနေ ပြန်ထကြိုးစားရင်းနဲ့ စစ်သင်တန်းတစ်လခွဲကိုဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတာပါ။

တကယ်​တော့ ဆန္ဒ​တွေပြချိန်ကတည်းက စိတ်ဆောင်နေတာမို့ခြေထောက်က အရင်ကလိုဆိုးဆိုးရွားရွားနာတာမျိုးမဖြစ်​ပေမယ့် ဆေးသောက်ပြီးမှ လမ်းလျှောက်နိုင်တဲ့အခြေအနေကိုရောက်ခဲ့ပါတယ်လ။အခုဆိုရင်​တော့ PTပြေးလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်နိုင်နေပြီး အာဏာမသိမ်းခင်ကလို ခံရခက်လှ​အောင် နာကျင်တာမျိုးအထိမဖြစ်တော့ဘူးလို့မနွေဦးကပြောပါတယ်။

“အခုလည်းကောင်းသွားတာတော့မဟုတ်ဘူး။ဆေးကြိုသောက်ရတာ​ပေါ့။ဒါပေမယ့်အရင်လိုဆိုးဆိုးရွားရွားမဖြစ်တော့ဘူး”လို့ မနွေဦးကပြောပြပါတယ်။

KIAမှာ စစ်သင်တန်းတက်ရင်း အများနည်းတူကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ဒါ့အပြင် ထောက်ပို့ရဲဘော်အဖြစ်နေထိုင်ရင်း စက်ချုပ်သင်ကာ ဒီခြေထောက်နဲ့ပဲ KIA ကနေရှေ့တန်းပထမဆုံးထွက်တဲ့ရဲဘော်တွေအတွက် စစ်ဝတ်စုံနဲ့ အထည်၅၀ကျော်ချုပ်ပေးခဲ့နိုင်ပါတယ်။

အဲဒီနောက် စစ်ကိုင်းတိုင်း၊မကွေးတိုင်း၊ပဲခူးတိုင်းနဲ့ချင်းပြည်နယ်ကတပ်ဖွဲ့တွေကိုလည်း NLDပါတီရဲ့ တာဝန်​တွေနဲ့ သွားရောက်ထောက်ပံ့တာတွေလည်းလုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ဒီလိုသွားလာနေရင်းကနေပဲ အသက်အန္တရာယ်ကြုံတွေ့ရတာမျိုးတွေလည်းရှိခဲ့ပါတယ်။

၂၀၂၁ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလပမှာ KIAတပ်ဖွဲ့ဆီကနေ စစ်ကိုင်းတိုင်းကတပ်ရင်းတွေဆီကို အဖွဲ့ဝင်အဖြစ်သွားချင်တဲ့အမျိုးသမီးရဲဘော်၂ဦးကိုလိုက်ပို့ချိန်ပါ။မနွေဦးတို့က ယင်းမာပင်နယ်ထဲကိုအ​ခြေစိုက်ထားတဲ့တပ်ရင်းတခုဆီကိုသွားတာပါ။သူတို့အဲဒီကိုရောက်ချိန်တပ်ရင်းဘေးက သပြေအေးရွာမှာတိုက်ပွဲဖြစ်ပြီး လေယာဥ်နဲ့ဗုံးကျဲတိုက်ခိုက်ခံရတာပါ။

“အကုန်သဲချောင်းလေးထဲဆင်းပြေးရတာ။လေယာဥ် ၅ စီးလောက် ခေါင်းပေါ်ကနေဝဲပြီး ပစ်လည်းပစ် ဗုံးတွေလည်းချ။တကယ်မှတ်မှတ်ရရပဲ” လို့ မနွေဦးကပြန်ပြောပြပါတယ်။

တခါကလည်း ၂၀၂၂ခုနှစ်ထဲမှာ ချင်းတောင်ကိုသွားချိန် မတူပီမြို့နယ်ထဲမှာ စစ်ကြောင်းအထိုးခံရတာနဲ့ကြုံရပါ​သေးတယ်။စစ်ကြောင်းသုံးကြောင်းနဲ့ထိုးလာတော့ မနွေဦးတို့ရှောင်တိမ်းကြရပါတယ်။

“အဲ့လိုစစ်ရှောင်ရတဲ့အချိန်မှာလေ အမျိုးသမီးရဲဘော်တွေရဲ့ဒုက္ခကအိမ်သာတက်ရတာပဲ။အဲတာတော်တော်ခက်ခဲတယ်။တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုလည်းမရှိဘူး”လို့မနွေဦးကဖွင့်ဟပါတယ်။

ဖြစ်ချင်​တော့ ​ဒေသခံတပ်ဖွဲ့တွေနဲ့မနွေဦးတို့ရှောင်တိမ်းချိန်မှာ အဖွဲ့ထဲစစ်တပ်သတင်းပေးပါလာပါတယ်။ ဘယ်သူမှမရိပ်မိသေးချိန်မှာတော့ မနွေဦးတို့ပြေးတဲ့နောက်ကိုစစ်ကြောင်းက ဆက်တိုက်လိုက်တာမို့ ၃ရက်ဆက်ကိုပြေးရပါ​တော့တယ်။

​ချင်းပြည်နယ်နဲ့ မ​ကွေးတိုင်းအစပ်တ​နေရာမှာ ရေကလည်းအလွန်ရှားလှပါတယ်။သောက်စရာကရေကမရှိ လူတွေကပင်ပန်းနဲ့ပေါ့။အဲဒီအချိန်မှာ ရုတ်တရက်မိုးရွာပါတယ်။မိုးကပထမဆုံးမိုးဆိုတော့ ရှိသမျှအမှိုက်သရိုက်၊အညစ်အကြေးတွေဟာ ရေမရှိတဲ့ချောင်းလေးထဲကိုစီးဝင်လာပါတယ်။

“ရေကနီရဲပြီး ညစ်ပတ်နေတာပဲ။ရေမရှိရင်နွားခြေရာခွက်ထဲကရေတောင်သောက်ရသေးတာပဲဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ကြိတ်မှိတ်သောက်ခဲ့ရတယ် “လို့ မနွေဦးကအ​တွေ့အကြုံကိုမျှ​ဝေပါတယ်။

အဲဒီနောက် စစ်သတင်းပေးရှိ​နေတာကိုသိ​တော့မှ မနွေဦးတို့ စစ်တပ်​နောက်ကလိုက်တဲ့​ဘေးက​နေလွတ်မြောက်ခဲ့တာပါ။ဒီလိုပြေးရင်းလွှားရင်းပဲ ထောက်ပို့အဖြစ်ဆက်လက်တာဝန်ထမ်းနေပါတယ်။

တော်လှန်ရေးနယ်မြေအများစုကိုသွားလာနေရင်း စစ်တပ်ဂိတ်တွေကိုလည်းပုံစံမျိုးစုံနဲ့ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရဖူးပါတယ်။တချို့PDFတပ်ရင်းတွေကိုရောက်ရင် အချင်းချင်းနေရာလုတဲ့ပြသနာတွေကြောင့် သွေးတိုးစမ်းတာမျိုးကြုံရပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာပြေလည်ခဲ့တယ်လို့ဆိုပါတယ်။

“သူကဘာလဲ။နေရာလိုချင်တာလားဆိုပြီးစောင့်ကြည့်ခံရတာမျိုးတွေတော့ ကြုံရတယ် “လို့မနွေဦးကပြောပါတယ်။

ဒါပေမယ့်တော်လှန်ရေးရပ်တည်ချက်နဲ့ သူမရဲ့လုပ်ကိုင်ပုံကပဲ တခြားလူတွေရဲ့ သူမအပေါ်သံသယအမြင်တွေကိုခြေဖျက်သွားတယ်လို့ဆိုပါတယ်။

“ကိုယ်ကနေရာလိုချင်လို့မဟုတ်ဘူးလေ။ဒီစစ်အာဏာရှင်ဆိုတာ မြန်မာနိုင်ငံမြေပုံထဲတောင်မရှိမနေဖို့ပဲ လုပ်နေတာ”လို့မနွေဦးကပြောပါတယ်။

ဒီလိုမျိုးအခက်အခဲမျိုးစုံကြုံခဲ့ပေမယ့် ချင်းပြည်နယ်ကိုသွားချိန်မှာ ဒုတိယတပ်ရင်းမှူးတဦးကမနွေဦးကိုလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရင်း သူဟာဒီတော်လှန်ရေးကို နိုင်အောင်ဆက်လုပ်ဖို့ တွန်းအားဖြစ်စေခဲ့တဲ့ ဖြစ်ရပ်တခုကိုကြုံခဲ့ပါတယ်။

“လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ရင်ကျွန်မ လက်ချောင်းလေးတွေမပါတဲ့လက်ကိုပဲကမ်းလေ့ရှိတယ်။အဲတာကိုကြည့်ပြီးအမလိုလူကတောင်ဒီလောက်လုပ်နေတာ သူဒီထပ်ပိုလုပ်ရမယ်ဆိုပြီးပြောသွားတယ် “လို့ ရဲ​ဘော်တစ်ဦးက ​ပြောခဲ့တာကို မနွေဦးက မှတ်မှတ်ရရ​ပြောပြပါတယ်။

သမိုင်းဝင် ရှမ်းမန်းစစ်ဆင်ရေး ဆင်နွဲ​နေချိန်မှာလည်း မနွေဦးကထောက်ပို့အဖြစ် ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းမှာရှိနေခဲ့တာပါ။ အဲဒီကနေ ဒေါင်းနီတပ်ရင်းမှူး ကိုလက်ယျာနဲ့က အရင်ကပါတီဝင်အချင်းချင်းသိကျွမ်းခဲ့တာရယ်၊တပ်ဖွဲ့ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေကိုစိတ်တိုင်းကြတာရယ် ၊တပ်အတွက်လုပ်​ပေးနိုင်တာ​တွေရှိတာကြောင့် ၂၀၂၄ခုနှစ်စက်တင်ဘာလမှာ ဒေါင်းနီတပ်ဖွဲ့တည်ရှိရာ ဝက်လက်မြို့နယ်ကိုပြန်ရောက်လာပါတယ်။

ဒေါင်းနီတပ်ဖွဲ့မှာ ဟင်းအလှူရှင်ရှိတဲ့ရက်တွေဆို မီးဖိုချောင်ဝင်ပြီးချက်ပြုတ်တာတွေလုပ်​ပေးသလို ထောက်ပို့တာဝန်တွေလည်းဆက်ပြီးထမ်းဆောင်နေပါတယ်။

ဝက်လက်နယ်ဟာ ကန္တာရဆူးလို့ခေါ်တဲ့ ဆူးသုံးခွတွေပေါတဲ့ဒေသဖြစ်တာမို့ ဖိနပ်အပါအဝင် တပ်ဖွဲ့ဝင်တွေရဲ့ တကိုယ်ရေအသုံးဆောင်ပစ္စည်း၊စားနပ်ရိက္ခာနဲ့ လက်နက်ခဲယမ်းတွေလည်းလိုအပ်နေတယ်လို့ မနွေဦးကပြောပါတယ်။

မနွေဦးရောက်ခဲ့တဲ့တပ်ဖွဲ့တိုင်းမှာ စားနပ်ရိက္ခာ၊အခြေခံလူသုံးကုန်ကအစ ပြည်သူတွေရဲ့အကူအညီနဲ့ပဲထောက်ပံ့ပေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ တချို့တပ်ရင်းတည်ထောင်မှုတွေမှာပါ ပါဝင်ခဲ့သလို လက်ရှိလည်းထောက်ပို့ထီရောင်းချရင်း ၊တပ်ရင်းအတွက်ငွေရှာကာ ထောက်ပို့တပ်သားအဖြစ်ဆက်ရှိနေပါတယ်။

၄ နှစ်ကျော်ကာလ တော်လှန်ရေးကိုဖြတ်သန်းလာရတဲ့ မနွေဦးလည်း အိမ်ကို​တော့လွမ်း​နေပါပြီ။အိမ်ကိုလွမ်းပေမယ့် တော်လှန်ရေးပြီးမှ အိမ်ပြန်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတာကြောင့်တော်လှန်ရေးကိုလည်းအောင်မြင်စေချင်နေပါတယ်။

“အညာဒေသအောင်မြင်ဖို့ဆိုရင်အားလုံးစုစုစည်းစည်း၊ညီညီညွတ်ညွတ်သွားဖို့လိုတယ်။အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင် အညာဒေသရဲ့အခြေအနေကစိုးရိမ်စရာကောင်းတယ်”လို့ မနွေဦးက လက်ရှိအညာဒေသရဲ့တော်လှန်ရေးအခင်းအကျင်းကိုလည်းသုံးသပ်ပါတယ်။

တော်လှန်ရေးနဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်အားထက်သန်သလို ခံယူချက်ပြတ်သားလှတဲ့ မနွေဦးဟာ မိခင်အကြောင်းပြောချိန်မှာတော့ ငိုသံစွက်လာပါတယ်။

“ပြန်လာတဲ့အချိန်အထိ အသက်ရှည်ကျန်းမာစွာစောင့်နေပေးပါလို့ပြောချင်ပါတယ်”လို့ ဝမ်းနည်းစွာငိုရင်းနဲ့အသက်၇၀ကျော်မိခင်ကို သတင်းစကားပါးလိုက်ပါတယ်။

အခုတော့သူဟာ ရှမ်းမန်းစစ်ဆင်ရေးမှာတာဝန်ကြေခဲ့ပြီး အညာမှာတိုက်ပွဲပြန်ဖော်နေတဲ့ ဒေါင်းနီတပ်ဖွဲ့မှာပဲဆက်လက်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေပါတယ်။

ဒေါင်းနီတပ်ဖွဲ့ရဲ့ တပ်ရင်းမှူးကိုလက်ျာကမနွေဦးနဲ့ပတ်သက်ပြီး “အမျိုးသမီးတ​​ယောက်အနေနဲ့တော်လှန်ရေးအပေါ်ယုံကြည်ချက်၊ခံယူချက်တွေကအရင်ထဲကနေပြီးတော့မှ တွဲပြီးမှ လုပ်ခဲ့ဖူးတာဖြစ်တဲ့အတွက်သူ့ရဲ့စိတ်ဓာတ်ကိုအများကြီးလေးစားတယ်။အခုလည်းတပ်ရင်းတပ်ဖွဲ့မှာ နောက်တန်းကိစ္စတွေမှာအများကြီးအထောက်အကူပြုပါတယ်လို့”ပြောပါတယ်။

မ​နွေဦးက တော်လှန်ရေးကာလ ကြာလာပြီမို့အခုလိုတောင့်ခံပေးနေကြတဲ့ ပြည်သူတွေကိုလည်း အားနာလှပြီ ​ဒါ​ပေမယ့်တော်လှန်​ရေးအောင်မြင်ဖို့ ဆက်ပြီးတောင့်ပေးကြပါလို့ သူကသတင်းစကားပါးလိုက်ပါတယ်။ ။